بررسی رابطه کم کاری تیرویید مادر در دوران بارداری با رشد ذهنی کودکان

سابقه و هدف: کودکان متولدشده از مادران با سابقه کم کاری درمان نشده تیرویید در دوران بارداری، در سنین دبستان دارای ضریب هوشی پایین تری نسبت به کودکان هم سن خود هستند. از سوی دیگر، تأثیر کم کاری تحت بالینی تیرویید بر هوش و یادگیری کودک ناشناخته است. در این مطالعه، رشد ذهنی کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری دچار کم کاری تیرویید به ویژه از نوع تحت بالینی بوده اند، مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: این تحقیق به روش هم گروهی تاریخی انجام شد. از 441 نفر زن مبتلا به کم کاری تیرویید، 90 نفر زن باردار با جمعاً 106 حاملگی مورد بررسی قرار گرفتند. 44 نفر از کودکان آنها وارد مطالعه شده و بر اساس میزان هورمون محرک تیرویید (tsh) زمان بارداری مادر به دو گروه مورد (25 نفر) و شاهد (19 نفر) تقسیم گردیدند. در تمامی این کودکان، سطح tsh و t4 آزاد سرم به روش رادیوایمونواسی و ید ادراری به روش هضم اسیدی اندازه گیری شد. همچنین همگی آنان از نظر هوش بهر و آزمون شناختی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: خصوصیات پایه کودکان مورد و شاهد به جز tsh (معیار طبقه بندی) و t4 مادر شبیه به هم بودند. محدوده سنی کودکان، 4 تا 5/14سال بود. میزان tsh و t4 سرم و ید ادراری کودکان مورد و شاهد شبیه به هم بودند. تفاوت هوش بهر و عملکرد شناختی بین کودکان مورد و شاهد از نظر آماری معنی دار نبود. از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها و ضریب هوشی استفاده شد که به جز سطح تحصیلات مادر و وزن موقع تولد، بقیه از نظر آماری معنی دار نبودند. نتیجه گیری: در این مطالعه، هوش بهر و عملکرد شناختی کودکان متولدشده از مادران دچار کم کاری تحت بالینی تیرویید، مشابه گروه شاهد بود. واژگان کلیدی: کم کاری تیرویید، بارداری، رشد ذهنی، عملکرد شناختی.